Voor mij is poëzie iets dat je stemt tot nadenken, iets waardoor je alles in twijfel trekt en dat je even doet stilstaan bij wie je bent en hoe je dat uit. Mensen vinden poëzie vaak in foto's of liedjes , ik niet.(ik heb nu voor een foto gekozen omdat het er één is
van
Charles zelf, zo kunnen jullie er jullie iemand bij voorstellen) Voor mij is poëzie geschreven en nog liefst door een persoon met lef , iemand die het durft om de wereld en de situatie waarin we
leven
in twijfel te trekken. Volgens mij durven we niet vaak genoeg tegen de stroom ingaan en echt te
leven
. Leven hoe
wij dat willen , leven waar
wij dat willen en leven met wie
wij dat willen. Mensen die durven schrijven wat ze echt denken en voelen daar heb ik het uiterste respect voor , dat is dan ook voor mij poëzie.
Charles Bukowski is iemand die schrijft wat hij wil, hij houdt zich voor niets of niemand in en vooral : hij durft. Hij durft te schrijven over alles maar meestal gaat het over de manier waarop wij leven of de dood. Twee onderwerpen waar eigenlijk niet vaak over gepraat wordt omdat het iets is wat wij van zelf sprekend vinden. Je gaat naar
school
, je gaat studeren , je gaat
werken
, je hebt een gezin en je sterft. Want dat is wat volgens de maatschappij de manier is waarop we moeten leven. Wat Charles hierboven zegt , geeft echter perfect weer hoe alles echt in mekaar zit.
"
We gaan allemaal dood, allemaal, wat een circus
! Dat alleen zijn zou ons meer van elkaar moeten doen houden maar dat doet het niet. We zijn geterroriseerd en geplet door banaliteiten, we worden opgegeten door niets"
Auteur: Lisa Van Nuffel
Bron: http://weheartit.com/entry/138446240/
search
?context_type=search&context_user=BriBri0515&page=25&query=charles+bukowski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten